การเลือกใช้คำพูดที่ต้องระมัดระวัง

การที่เราเป็นครูเป็นอาจารย์อยู่ที่ออสเตรเลีย จะพูดจะจาอะไรก็ต้องระมัดระวังในการเลือกใช้คำพูด เพราะอยู่ที่ออสเตรเลียอาจารย์ต้องให้ความเท่าเทียมกันกับเด็กนักเรียนทุกคน อาจารย์ต้องไม่วิพากวิจารณ์ความคิดและอิสระในการคิดและทางเลือกของเด็กนักเรียน ไม่ว่าเราจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยก็ตาม และคำพูดบางคำพูด ในฐานะที่เป็นอาจารย์เราก็ไม่มีสิทธิ์พูด เพราะจะเป็นการไปลดความมั่นใจหรือ self-esteem ของเด็ก แต่ขอบอกว่า เด็กนักเรียนที่ออสเตรเลียบางทีก็มั่นใจเกิน บางทีก็อิสระเกิน เกินไป เกินขอบเขต จนบางทีเราก็คิดว่าเด็กนักเรียนพวกนี้จะกลายเป็นพวก ไข่ในหิน หรือดักแด้ที่ห่อหุ้มไปด้วยรังไหม เผชิญชีวิตจริงกับโลกที่โหดร้ายไม่ได้ เพราะที่ผ่านมาได้ถูกปกป้องมากจนเกินไป เนื่องด้วยระบบการเรียนการสอนของที่นี่

เอาละ ใหนเรามาดูกันสิว่า มีคำคำใหนที่เราไม่มีสิทธิ์พูดมั่ง ส่วนมากก็จะเป็นพวกคำพูด negative ที่มันติดลบ คำพูดแบบนั้นห้ามพูด ยกตัวอย่างเช่น

อ้วน: ครูหรืออาจารย์ที่นี่ไม่มีสิทธิ์ไปวิพากวิจารณ์รูปร่างลักษณะของเด็กว่าเด็กนักเรียนผอมหรืออ้วน เราจะไม่วิจารณ์รูปลักษณ์ของนักเรียน เราจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้ปกครองสะมากกว่า ต่อให้เราเห็นเด็กนักเรียนแล้วอยากจะบอกเหลือเกินว่า ลักษณะการกินของเธอไม่ดีต่อสุขภาพนะ ไม่ healthy นะ เพระเด็กหลายคนยอมรับความจริงไม่ได้กัน เพราะไม่เคยถูกใครพูดจาด้วยคำพูดแบบนี้มาก่อน

โกนหนวดโกนเครา: อีกเช่นเดียวกัน อาจารย์ที่นี่ไม่มีสิทธิ์ไปวิพากวิจารณ์รูปลักษณ์ของนักเรียน ทั้งๆที่เราเองก็คิดว่า เออ ถ้าหนวดเครารุงรังขนาดนี้จะไปสมัครงานที่ใหนก็คงไม่มีใครเค๊าเอา นอกจากหนวดเครารุงรังแล้ว เด็กนักเรียนชายบางคนโดยเฉพาะเด็กพวก senior ที่เรียน ม.5 ม.6 เพราะเริ่มโตเป็นหนุ่มแล้ว บางคนก็อยากทำตัวเซอๆเป็นศิลปิน ไว้ผมเผ้ายาวรุงรัง ไม่หวีผม ไม่รวบผม คือครูเห็นแล้วครูจะเป็นลม

โง่: โอ้ คำๆนี้ขอบอกได้เลยว่า เราอยากจะพูดมากเลย เพราะเด็กบางคนที่อยู่ที่ bottom class (ถึงแม้ว่าปีนี้เราไม่ได้สอนห้อง bottom class แล้ว) คือแบบว่าโง่มาก โง่แล้วยังอวดฉลาดอีก มีเยอะแยะ 

นักเรียนที่เรียนไม่เก่งแล้วเจียมเนื้อเจียมตัว พยายามขวักไขว่ที่จะเรียน นักเรียนประเภทนี้น่ายกย่อง ครูอาจารย์อยากช่วยเหลือ อยากจะสอน แต่พวกที่เรียนไม่เก่ง แล้วยังอวดฉลาดเนี๊ยะสิ เราเรียกว่า "โง่" แต่เราก็ใช้คำประเภทนี้ไม่ได้ เพราะจะทำให้ self-esteem ของเด็กต่ำ บางทีเราก็คิดในใจว่า เออ จะให้ self-esteem ของมันต่ำ ก็ให้มันต่ำไปสิ จะอะไรกันนักกันหนา โง่ก็น่าจะเรียกว่าโง่สิ เด็กนักเรียนจะได้รู้ตัวหรือพ่อแม่จะได้รู้ว่าลูกตัวเองหนะ โง่ และไม่เอาถ่านขนาดใหน จะมามัวเอาตัวเป็นไข่ในหินอยู่แบบนี้ สุดท้ายก็กลายเป็นพวก พ่อแม่รังแกฉัน ถึงตอนนั้นก็อาจจะสายเกินไปแล้ว

เกย์ เลสเบี้ยน: ที่เมืองไทย อาจารย์ยังสามารถพูดล้อเล่นขำๆกับเด็กนักเรียนได้ว่า นักเรียนชายเป็นสาว หรือนักเรียนหญิงเสียงหล่อ อะไรประมาณนี้ แต่ถ้าเป็นที่ออสเตรเลียนะ ถ้าอาจารย์พูดอะไรแบบนี้ รับรองได้เลย ได้ออกจากการเป็นอาจารย์แน่ เพราะที่ออสเตรเลีย นั้นถือว่าเป็นการเลือกที่จะเป็นของเด็กนักเรียน ซึ่งที่เมืองไทยเราก็ให้สิทธิ์ในการเลือกที่จะเป็นอยู่แล้ว เช่นเดียวกัน แต่ที่เมืองไทยเรายังสามารถพูดจาแซวกันได้ ไม่ค่อยซีเรียสอะไรกัน ถือว่าเป็นเรื่องขำๆ แต่ที่ออสเตรเลีย อาจารย์จะไม่มีสิทธิ์แซวเด็กนักเรียนในเรื่องแบบนี้เป็นอันขาด ถ้าแซวเรื่องแบบนี้นะ นอกจากอาจต้องโดนไล่ออกจากราชการแล้ว อาจจะต้องดังเป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่นอน เพราะที่ออสเตรเลียถือว่าเป็นความผิดอะไรที่ร้ายแรงมาก ที่ไปตราหน้าหรือแซวเด็กนักเรียนในเรื่องของการเลือกที่จะเป็น เกย์ หรือ เลสเบี้ยน ที่ออสเตรเลียเราจะเปิดกว้างให้สิทธิ์เท่าเทียมกันกับ sextuallity มาก นอกจากห้ามแซวแล้ว อาจารย์ยังต้องที่จะ support และดูแลเด็กนักเรียนให้เป็นอย่างดีอีกต่างหาก คือถ้าชอบแบบใหน อยากเป็นอะไร เราก็ต้องสนับสนุน อะไรประมาณนั้น

คำพูดเหล่านี้คนที่เป็นอาจารย์ที่ออสเตรเลียต้องระมัดระวัง ต้องไม่พูด อย่างคำว่า โง่ หรือ stupid เนี๊ยะ เราก็ต้องเลือกใช้คำว่า low ability แทน ซึ่งก็แปลว่า ความสามารถน้อย หรือไม่เก่ง นั่นเอง สรุปคือ ไม่เก่งนะ ไม่ใช่โง่

และก็เรื่องการวิพากวิจารณ์การแต่งตัวบางอย่างเนี๊ยะยิ่งหมดสิทธิ์เลย ใครจะเจาะหู เจาะจมูก เจาะคิ้ว หรือเจาะริมฝีปากอะไรยังไง ครูหรือาจารย์ก็ไม่มีสิทธิ์ไปวิพากวิจารณ์สิทธิของเด็กนักเรียนเป็นอันขาด

นี่ก็เป็นแค่ส่วนปลีกย่อยนะครับ ถ้าจะให้ list ออกมาเป็นรายการ บอกได้เลยว่า วันเดียวคงไม่หมด

จะเห็นได้ว่ากฎเกณฑ์อะไรต่างๆที่ออสเตรเลียจะมีเยอะแยะมากมายไปหมดที่อาจารย์จะต้องรู้ ทั้งนี้ก็เพื่อปกป้องสิทธิอะไรต่างๆของเด็กนักเรียน ก็ลองนำไปเปรียบเทียบกับโรงเรียนที่เมืองไทยกันดูนะครับ ว่ามีความเหมือนหรือความแตกต่างกันมากน้อยแค่ใหน