passion และความอยากทำ

การที่เราเป็นอาจารย์เนี๊ยะ นอกจากการสอนแล้ว บางทีมันก็มีหน้าที่การงานของทางโรงเรียนเข้ามาข้องเกี่ยวด้วย ส่วนมากก็จะเป็นงานโครงการทางการศึกษาต่างๆ ที่อาสาทำๆกันไป ไม่ได้เงินเดือนเพิ่มอะไร เพราะเงินเดือนก็มาจากการสอน 

การเข้าไปเป็นผู้เกี่ยวข้องกับโครงการนั้นโครงการนี้ มันก็หมายถึงความรับผิดชอบที่มันมากขึ้น กับการประชุมหลังเลิกเรียน และกับการทำงานช่วงพักเที่ยงอะไรประมาณนี้

เราเองปีนี้ก็เข้าไปทำโน่นทำนี่อยู่ประมาณ 4 โครงการ บางโครงการก็เป็นอะไรที่อยากทำ อยากจะขยับขยายหน้าที่และความรับผิดชอบ บางโครงการก็มีคนมาขอให้เข้าไปร่วมเพราะอาจารย์ท่านอื่นเห็นว่าเราคงช่วยเขาได้ อย่างเช่นการเขียนโปรแกรมหุ่นยนต์เป็นต้น

จริงๆแล้วงานจากการสอนและโครงการต่างๆที่เราทำก็เยอะอยู่แล้ว แต่บางทีเราก็ปฏิเสธไม่ได้ เพราะการที่ใครบางคนเข้ามาหาเราและอยากให้เราช่วย เขาก็คงต้องการความช่วยเหลือจริงๆ อย่างเช่นการเขียนโปรแกรมเป็นต้น เพราะเราก็เป็นอาจารย์คนเดียวในโรงเรียนที่จริงๆแล้วก็จบมาทางด้านนี้โดยตรง

ปีที่แล้วเราก็แค่เข้าๆไปดู ไปนั่งประชุม ไปดูเด็กนักเรียนประกอยหุ่นยนต์ทุกวันพฤหัส เราก็ไม่ได้ทำอะไรมาก แค่ไปนั่งสังเกตุและดูแลความเรียบร้อยมากกว่า ซึ่งงานพวกนี้เด็กนักเรียนก็จะทำกันตอนพักเที่ยง ซึ่งนั่นก็หมายความว่า ช่วงพักเที่ยงเราก็ไม่ได้พักอะไรมาก ยังต้องมานั่งเฝ้านักเรียน

แต่พออยู่มาอยู่ไป ความสนิทสนมมันก็เพิ่มขึ้น เราเห็นนักเรียนมีความมุ่งมั่น เราก็เคยคิดว่าปีนี้เราก็จะลงไปเต็มที่กับโครงการนี้ project นี้ การเขียนโปรแกรมให้หุ่นยนต์เพราะมันต้องมีการแข่งขันทุกปี และก็ดูเหมือนว่านักเรียนเองก็คาดหวังกับเราไว้เยอะ

นอกเหนือจาก project นี้แล้ว เราก็ยังรับอาสาทำอะไร นั่น นี่ โน่น อีกหลาย project รวมๆแล้วก็ 4 projects ด้วยกันซึ่งก็ถือว่าเยอะมาก เราคิดว่าคงเป็น 1 ในจำนวนอาจารย์ไม่กี่คนในโรงเรียนที่ทำ project อะไรต่างๆเยอะขนาดนี้ 

มีอาจารย์ฝรั่งที่นี่เยอะแยะที่เขามาแค่ทำการสอน สอนไปวันๆ ไม่มีการทำ project หรือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับหน่วยงานอะไร หรือบางคนก็ทำแค่ 1-2 projects ซึ่งก็ถือว่าเยอะแล้ว แต่เราก็ล่อเข้าไปสะ 4 projects ด้วยกันเลย

แต่นั่นมันก็เป็นความรับผิดชอบ มันเป็น passion ที่อยากทำ เพราะทุก project ที่เราเลือกเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้อง มันเป็นอะไรที่เราสนใจจริงๆ ก็มีหลายครั้งที่เรานั่งๆคิดแล้วก็อยากจะตัดๆงานพวกนี้ออกไป เพราะมันเป็นอะไรที่ take up times มันต้องมีการประชุม และอะไรอีกหลายๆอย่าง ซึ่งเวลาที่เรา spend ไปกับพวกนี้ มันก็เยอะเหมือนกัน มันก็ต้องมาเบียดเบียนเวลาพักผ่อนและเวลาส่วนตัวของเรา แต่เราก็เลือกที่จะทำเพราะนั่นมันก็เป็น passion อีกอย่างหนึ่ง เพราะมานั่งๆดูแล้ว เราก็ไม่อยากจะตัดโครงการอะไร อันใหนออกเลย เพราะความผูกพันธ์ และความความหวังจากคนรอบข้าง; อาจารย์และนักเรียน

คิดว่านี่คงเป็นหลักการทำงานของคนเอเชียมากกว่านะ เพราะดูๆแล้วพวกอาจารย์ฝรั่งเพื่อนๆร่วมงานทั้งหลาย ก็ไม่ได้เห็นเขากระตือรือร้นเหมือนกับเรา บางคนก็เฉื่อยๆชาๆ มาสอนแค่ทำตามหน้าที่ไปวันๆ เห็นแล้วก็เหนื่อยหน่ายใจเหมือนกัน...

คนประเภทนี้ ที่ใหนก็มี...