อาชีพการเป็นอาจารย์เหรอ
ค่าแรง ค่าตอบแทนมันไม่ได้มากหรอกนะ
แต่เราก็คิดว่ามันเป็นหน้าที่การงานที่ respectful
ถึงแม้ว่า culture ของการเรียน การสอนของประเทศออสเตรเลีย จะแตกต่างจากเมืองไทย เราก็คิดว่าเราโชคดีนะ ที่ได้มีโอกาสรับราชการที่นี่
การเรียนการสอนของประเทศออสเตรเลีย นักเรียนบางคนก็ challenging เหมือนกัน เพราะนิสัยและวัฒนธรรมของนักเรียนที่ต่างประเทศ ไม่เหมือนเมืองไทย
ที่เมืองไทย นักเรียนยังเกรงกลัวครู อาจารย์
ให้ความเคารพ
จริงอยู่เราสอนนักเรียนที่เรียนเก่ง เป็นส่วนมาก แต่บางที บางปีก็จะมีนักเรียนบางคนที่หลงมาเหมือนกัน ที่เป็นเด็กห้องท้าย ๆ เรียนไม่ค่อยเก่ง
นั่งหลังห้อง เรียนมั่ง ไม่เรียนมั่ง
เราไม่ได้ให้ความสนใจมากเท่าไหร่ เพราะคิดว่านักเรียนเป็น senior student แล้ว
ใครใคร่เรียน เรียน
ใครใคร่เล่น เล่น
เพราะไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว
แต่เราก็ไม่ได้บังคับเด็กมาก เพราะเราคิดว่านักเรียนโต ๆ กันแล้ว
ขอให้เขาไม่รบกวนนักเรียนที่อยากจะเรียน ก็เป็นพอ
นักเรียนคนนี้เป็นคนอพยพ
เป็นนักเรียนชาวผิวดำ
หนีสงครามมาจากทวีปแอฟริกา
เขาอาจจะไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังเหมือนนักเรียนคนอื่น ๆ
แต่ก็ยังได้เข้าเรียน IT ต่อที่มหาวิทยาลัย แต่ก็เป็นมหาวิทยาลัย อันดับหลัง ๆ
แต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย
เพราะเราก็คิดว่า นักเรียนคนนี้คงจะไม่ติดมหาวิทยาลัยที่ไหน
เมื่อวานเราก็มี dinner เพื่อเป็นการ celebrate the success ของนักเรียนเรา
นักเรียนคนนี้มาไม่ได้ แต่ก็ SMS มาหา
อ่านแล้วมันก็ประทับใจนะ
เราก็รู้สึกว่า เออ งานที่เราทำ มันก็เป็นการเปลี่ยนชีวิตของหลาย ๆ ชีวิตนะ
ไม่มากก็น้อย
นักเรียนทุกคน deserve the second chance
มันเป็นโอกาสให้นักเรียนได้เปลี่ยนแปลง และปรับปรุง แก้ไขนิสัย
แต่คือทั้งนี้และทั้งนั้น
นักเรียนก็ต้องแก้ไข ปรับปรุงนิสัย ของเขาเอง เพราะคงไม่มีใครสามารถเปลี่ยนนิสัยของใครได้
แต่อย่างน้อยก็เป็นการเปิดโอกาสให้กับตัวนักเรียนเอง
เราก็ได้แต่หวังว่า ตัวนักเรียนเองจะใช้โอกาสนี้ เพื่อที่จะได้มีโอกาสและอนาคตที่ดีขึ้น
เพราะชีวิตนักเรียนเอง ก็หนีสงครามมา
เพื่อที่จะมีชีวิตใหม่ที่ดีขึ้น
ก็อาจจะมีบ้างที่บางคนมา แล้วหลงแสง สี เสียง
มัวแต่สนุกและ enjoy the confortable life และ take things for granted มากเกินไป จนลืมคิดถึงอนาคต ลืมคิดถึงว่าชีวิตนี้จริง ๆ แล้วคือเขาหนีสงครามมา เพื่อที่จะมามีชีวิตที่ดีขึ้นนะ
ส่วนตัวเราเอง เราก็คิดว่าเราได้ทำหน้าที่ของเราแล้ว
ส่งนักเรียนถึงฝั่งแล้ว มันก็หมดหน้าที่ของเราแล้วหละ
แค่นี้ชีวิตก็มีความสุขแล้วครับ
